Groen

Elke kleur kan ik wel waarderen en als ik zoals vandaag, een vrije dag heb, met een strak blauwe lucht waar de zon ongehinderd schijnt, maar ook ons in zijn warmte doet koesteren, prijs ik me gelukkig dat ik vrij ben. Maar toch, mijn meest favoriete kleur is groen. Vanmorgen las ik  in een tijdschrift  er een artikel over: Vitamine G.  De ‘G’ staat uiteraard voor groen. Nu alle bomen zich weer volop tooien in hun mantels van bladeren en overal het groen uit de grond komt in een veelheid van vormen, is er weer volop vitamine G voorhanden. Het zijn stuk voor stuk zonnepanelen die geen elektriciteit, maar zuurstof produceren. Zuurstof dat de atmosfeer leefbaar maakt voor alles wat ademt. Mijn goede vriend zei van de week nog tegen me dat alles al aanwezig is. Toen God zei dat het goed was, bedoelde hij misschien dat wel. Of te wel, alles is er. En zo is het. We razen over onze snelwegen en laten het landschap aan ons voorbij gaan, letterlijk en figuurlijk. Turen op de snelheidsmeter om de afstand zo snel mogelijk af te leggen. We kennen de woorden wel, mindfulness en onthaasten, maar het is in het kader van  “eigenlijk”. We zeggen eigenlijk moet ik dit en dat, en zeggen daarmee dat we dat dus niet doen.

Ik heb nu zo’n nieuw horloge die je hele doen en laten registreert, van de stappen die ik  zet, mijn verbruikte calorieën, de afgelegde kilometers op de fiets, hardlopend of wandelend. Het piept als ik te lang stilstaat en zo laat ik me door mijn nieuwe speeltje opjagen. De doelen die ik erin geprogrammeerd heb, moeten behaald worden.  Gelukkig kan ik er ook nog op zien wat de tijd is en dat herinnert me eraan om de tijd te nemen. Daarom heb ik sinds kort een afspraakje met een bankje in het bos. Na het avondeten ga ik samen met de hond er naar toe. Het bankje staat aan een pad en geeft uitzicht over een lange laan. Het groen van de eiken en beuken overkoepelen de plek en het zonlicht dringt tussen de takken en bladerdek op de grond, waar de varens en vingerhoedskruid groeien. De zang van de merel klinkt als in een kathedraal tussen de boomstammen en voegt zich met een keur van andere geluiden van verschillende vogels. Mijn vriend heeft gelijk, alles is er, je moet er enkel even aandachtig voor zijn. Het is onthaasten en mindfulness in één.  Morgen heb ik weer afgesproken met het bankje.