Wanneer half februari er een aantal stormen overtrekken, de bomen kromtrekt en hier en daar ontworteld of gedeelte afbreken, worden we aangeraden in onze huizen te blijven, terwijl de harde wind buiten aan van alles trekt en rukt. Het stormt wel vaker in februari, maar nu spelen gedachten van klimaatverandering mee. Vele millimeters regen klotsen uit de zwaarbeladen wolken, die door de wind over het land worden gedreven. De boom waar het voorapparaatje met voer voor de mussen aanhangt, buigt door de windstoten die het te verduren heeft, ver naar voren en wiegt heen en weer, terwijl er een mus nog op het apparaatje zit en er voer uitpikt. Sowieso wonderlijk dat deze vogels die een paar gram wegen, evengoed nog tegen de wind in kunnen vliegen. De kauwtjes lijken ook met de wind te spelen. In een grote groep vliegen ze tegen de wind in om hoogte te maken om zich dan zwierend en zwaaiend naar beneden te laten glijden en zo weer keer op keer het spel te herhalen. Ze lijken er wel plezier in te hebben, het geeft mij in ieder geval een mooi schouwspel. Het droge blad dat zich bij de achterdeur heeft opgehoopt, wordt in een wervelwind voor het raam langs geblazen. Zorgelijk kijk ik naar de Grove Den, achter het huis, waarvan de takken ervan meebuigen op de windstoten, dat die niet afbreken en op de schuur terecht zouden komen.
De natuur toont dat ze wel wat kan hebben en behoorlijke veerkracht heeft, want een tochtje door het bos, als de wind wat tot bedaren is gekomen, laat toch een geringe schade zien. De paden liggen bezaaid met kleine afgewaaide twijgen, hier en daar een afgebroken, vaak dode tak, een paar bomen die geknakt of bij de wortels zijn omgeduwd, maar het valt in die zin wel mee, en toch noemen we dit stormschade. De paden zijn doorweekt en er liggen grote plassen op de paden, die ook nog eens stuk gereden zijn door de boswerkzaamheden die, in het gedeelte waar ik langs wandel en waar intensief gekapt is…daar kan geen storm tegenop, als we het over schade hebben, dan geeft de houtkap een hoop beschadiging in het bos als daar de motorzagen knetteren. Wat een tijdelijke verstoring geeft heeft ook weer de belofte in zich dat het herstel weer een vernieuwd landschap geeft. Het landschap dat zich in ons geheugen heeft genesteld, heeft dan weer een update nodig en maakt plaats voor nieuwe belevenissen, door de nieuwe doorkijkjes, of de open plekken die zijn ontstaan. Zoals ook het landschap meebeweegt met de jaargetijden en vanuit de schijnbare stilstand in de winter, weer langzaam in beweging komt en beweegt naar de lente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten