Lezen

 

Voor dit jaar heb ik me voorgenomen boeken te gaan herlezen. Er staan inmiddels heel wat boeken in mijn kasten, zowel de kast in de kamer als in de digitale boekenkast. Als ik de kaften zie en me het boek probeer te herinneren, kom ik vaak niet veel verder dan wat flarden en wat indrukken. Het lezen van een boek vraagt toch wel de nodige inspanning en doorzetting, daarom heb ik mezelf opgelegd een uur per dag te lezen. Iets wat, als ik digitaal lees door de IPad wordt bijgehouden en als ik een uur gelezen heb, er een venstertje verschijnt met daar op de melding dat ik mijn leesdoel voor vandaag hebt bereikt. En het aantal boeken wat ik dit jaar wil lezen daar heb ik van de week ook mijn doel mee bereikt. Het gaat niet om de kwantiteit van het aantal boeken dat ik lees en gelezen wil hebben, maar uiteraard om de kwaliteit. De nog resterende maanden voor dit jaar en het tempo van lezen wat ik me inmiddels eigen heb gemaakt, voegen nog wel een paar boeken toe aan de gelezen stapel. Telkens als ik een bladzijde lees en soms gefascineerd raak door wat ik lees en vol verwachting dan de bladzijde omsla om te zien wat die me te vertellen heeft. Stay hungry, is het motto dat ik iemand eens hoorde zeggen, stay foolisch of te wel nieuwsgierig, een motto die ik niet zelf heb verzonnen, maar me wel eigen heb gemaakt. Door het herlezen van boeken, bespaar ik me heel wat want ik heb de afgelopen tijd geen nieuwe boeken meer aangeschaft. Sommige boeken die ik herlees verbazen me dat ik ze op de lijst van herlezen boeken heb gezet, het enthousiasme waarmee ik de eerste keer het boek had gelezen, herken ik niet meer en dan kan een boek wel lang duren voor je het uit hebt. Maar soms klikt het weer en dan is die 60 minuten leesdoel, vaak een grens die ik ver overschrijdt.

Het zijn soms de mooie dingen die je kunnen boeien, maar van de week las ik over een Tonijnenvisser, die zo onverschillig omging met het idee dat hij bijdroeg aan het overbevissing van de soort en dat hij met het grootste gemak overging op het vissen van een andere soort vis, omdat de tonijnenvangst zoveel achteruit ging. Of over die jager die verteld van zijn Hazenjacht en de nostalgie die hem daarvoor een reden gaf om te gaan jagen op deze dieren. De visserij en de jacht zijn beide de hoofdoorzaken voor het verdwijnen van diersoorten, hoewel ze zelf anders beweren. De impact die deze mensen hebben wordt vergoelijkt  door stoer geklets. Ze gaan gewoon over op een ander vissoort als de andere opraakt. En zo dragen ze bij dat de zee leeggevist wordt, met schepen die te duur zijn om werkeloos aan de wal te liggen en steeds meer eisen stellen aan de opbrengsten. Tot het op is, maar dat boeit ze weinig, ze hebben er goed aan verdient al die tijd. Lezen maakt me ook boos. Maar het merendeel van de boeken, bevatten levenslessen, beschrijven de pracht van de natuur en nemen me mee op hun belevenissen. Het biedt je een keur aan gedachten en ideeën en je hebt ze voor het uitkiezen. Wat mij betreft is het boek één van de beste uitvindingen die er gedaan zijn.