Dan is het opeens zo ver,… ze zijn weg. De Gierzwaluw, die
in groepjes door de lucht zwierden en af en toe hun gierende geluid lieten
horen terwijl ze rondscheurde door de lucht, zijn weer vertrokken. Gisteren zag
ik er nog een paar en vergat afscheid van ze te nemen in de verwachting ze
vandaag weer te zien, zo vertrouwd was hun aanblik in de lucht boven de huizen
inmiddels geworden de afgelopen drie maanden, maar vandaag zijn ze vertrokken.
Zonder poespas, zonder afscheid, ze richten hun snaveltje op hun volgende
bestemming en weg zijn ze. Geen koffer te pakken, ze kunnen zo op reis, overal
waar ze zijn, zijn ze thuis en dat is in de lucht. Daar wonen ze, continu, op hun
altijd gestrekte vleugels. Wonderlijke vogels die drie maanden hier verblijven,
ongeveer honderd dagen. Dat is het ritme van deze zwaluw en volgend jaar zullen
ze er weer zijn, rondom eind april. Ze komen hier nestelen, wat elke Gierzwaluw
die hier geboren wordt tot een Nederlander maakt. Dan als we weer weg zijn is
de lucht weer leeg, het spektakel weer verdwenen,…en toch ook weer niet.
Het was op een vroege ochtend van de week, de hemel helder
en bijna onbewolkt. In het oosten vier of vijf wolkenslierten die, als ware het
met zware aangebrachte penseelstreken op een canvas , hangend in de ochtendlucht.
Gekleurd door het oranje-rode licht van de opkomende zon, die naar het lijkt,
onder tegen de wolkenslierten schijnt. Zelf is de zon nog niet over de rand van
de horizon, maar zendt als herauten de eerste stralen licht over de kim. Een
abstract lijkend kunstwerk dat daar hoog in de lucht langzaam van kleur
verandert, maar zo abstract is het niet, het zijn immers wolken en wolken zijn
niet abstract. Het is vroeg, zelfs de zon is er nog niet op, als op de hei ik
naar die wolken kijk. Verder waan ik me alleen en ik heb niet de indruk dat de
hond er iets om geeft wat zich daar in de lucht afspeelt. Hoe meer licht er van
de opkomede zon komt, hoe valer de kleuren en kort erop zijn het weer witte
wolken. De voorstelling is weer voorbij en ik weet niet wie er nog meer getuige
van was maar ik was daar in dat grote open lucht museum, met één groot
canvas en een tijdelijke expositie van
vorm en kleur, de toegang was gratis, de enige prijs ervoor te betalen, is dat
je er op tijd bij bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten