Het is er maar even

Met een rode gloed staat de Maan groots, vlak boven de boomtoppen die daar als een enorme bol zweeft en samen met de nevels op de hei is het een betoverend geheel, een moment dat voorbijgaat, een moment dat even duurt. De Maan zakt straks weg achter de horizon en de mistnevels zullen oplossen. We wanen ons alleen en daarom lijkt dit schouwspel voor ons opgevoerd.  Langduriger is de bloemenpracht op de hei die zich deze periode laat gelden. Dit jaar is het Jakobskruiskruid sterk vertegenwoordigt en overal staan de gele bloemen op lange stengels langs de paden, samen met het geel van het St Janskruid en de fijne gele bloemetjes van de Agronomie die, als ze uitgebloed zijn, langs hun lange stengel allemaal kleine klisbolletjes krijgt, waar mijn vorige hond Lisa, na een rondje op de hei haar vacht vol met klisbolletjes zat. Dan had ik wel even tijd nodig om al die kleine bolletjes weer uit haar vacht te peuteren. Wat mis ik mijn oude Border Collie. Witte schermbloemen en het paarse Wilgenroosje, die al weer bijna is uitgebloeid. De toppen van de hei beginnen al weer een beetje te kleuren. Het fijne blauw van de plukjes grasklokjes die her en der staan en dan nog al die andere plantjes die in bloei staan die ik niet op naam kan brengen. De droge peultjes van de Brem rammelen als je de struik aanraakt in het voorbijgaan.

Hij zit er weer, de Zanglijster waarvan  ik van de week een geluidsopname op de telefoon maakte, omdat hij zo helder en zuiver zingt. Ook nu maak ik een korte opname. Een geluid dat in deze entourage van  het landgoed met de Villa , de druivenkas en het watertorentje, goed tot zijn recht komt. De ronde gaat verder door het bos. Op de grote akker in het bos, dat is ingezaaid met een laag gewas, staat een Reebokje met een paar dunne geweistangetjes op de kop. Op grote afstand kijken we elkaar aan en hij loopt dan via de bosrand de akker af. De Zwartkop laat nog goed van zich horen en de Winterkoning blaast ook zijn partij, de Boomklever tettert en zo is er nog wat geluid in de zomer te horen. Thuis vliegen de Gierzwaluwen over de daken, die zullen hun koffers aan het inpakken zijn, want binnen nu en enkele dagen zullen ze weer vertrekken, dan moeten we het weer ruim 250 dagen stellen zonder deze gierende vliegkunstenaars. Het is er allemaal maar even en toch ook weer voor altijd. De Maan zakt achter de horizon, maar komt vanavond weer op, de bloemen zullen uitgebloeid raken, maar hun zaden zullen sluimeren in de grond, de Gierzwaluwen vertrekken, maar komen in April volgend jaar weer terug. De kringloop van het leven.