Zomertortel

 Zo kom je bij het lezen van het ene boek, bij het ander boek terecht die in dat ene boek werd aangeprezen. Om wat meer gewaar te worden van de inhoud van het aangeprezen boek, kom ik op het internet en You Tube in aanraking met de schrijfster, Isabella Tree en inhoud van dat nieuwe boek. De titel spreekt me aan: “Verwildering : Terug naar de natuur op een Britse boerderij”. Op het kaft een afbeelding van een Zomertortel, een prachtig duifje dat in het Bijbelboek Hooglied  bezongen word om het gekir waarmee het van zich laat horen: “De bloemen vertonen zich op het veld, de zangtijd is aangebroken en ’t gekir van de tortel wordt gehoord in ons land “-  Hooglied 2:12-  Toen ik de Zomertortel op het kaft van het boek zag, had ik het boek al half gekocht. Een duif die ik misschien twintig jaar geleden voor het laatst zag. Ik zat toen met de hond in een schuilhutje, bij een drinkvijvertje dat verstopt in het bos ligt. De Vinken en de Koolmezen kwamen er badderen en drinken en vanuit het kijkgat zag ik ze op iets meer dan een meter voor me. Toen er ook twee Zomertortels neerstreken bij het drinkvijvertje. Het witte vlekje met zwarte zebrastreepjes in de hals van deze duif toonde zich van zo dichtbij met hun fijne penseelwerk aan zwarte streepjes. De dakpansgewijs gelegde vleugelveren met in het midden zwart en de randen van elke veer met een lichtbruine lijn. Zwarte slagpennen met een ragdun wit lijntje omlijst. Een helder bruinig rond oogje met een zwarte pupil in het midden. Een vogel dat een prachtig kostuum draagt en het is onbegrijpelijk dat het diertje in de Middellandse zeelanden zo bejaagd wordt. Het bewijst maar weer  dat jagers geen smaak hebben, maar de bejaging daar, is mede de oorzaak dat ik dit duifje al meer dan twintig jaar niet gezien en gehoord heb. Het gekir, het sonore dromerige gekoer van de Zomertortel, geeft wat het begin van zijn naam al aangeeft, een zomerse sfeer. De duif op de kaft van het boek roept een vreemd soort heimwee op, een gevoel van tekort, was ik me er toen wel van doordrongen, dat deze duif het volgende jaar er misschien niet meer zou kunnen zijn in het gebied waar ik hem hoorde. Want dat is wel het geval met deze duif, je hoort hem meer dan je hem te zien krijgt. Misschien mede daarom dat hij in eerste instantie niet direct gemist werd. Maar dan toch, het boek is gekocht en het verhaal over de boerderij die een transformatie doormaakt, om de natuur weer plaats te geven, ben ik nu aan het lezen. Het gaat over de Eiken die in het bouwland staan en prachtige solitaire bomen met een dichte kruin vormen en wel honderden jaren oud kunnen worden. Maar door het ploegen, tot dichtbij de boom, werd ook elke keer het bodemleven verstoord waar die boom zo afhankelijk van is. Dit te herstellen, was juist om niets doen en de grond om deze boom weer in rust te laten herstellen. Dit en andere dingen paste ze toe op hun boerderij. Ik ben nog maar in het begin van het boek, maar direct al in het begin wordt de Zomertortel genoemd, die ook uit dit gebied verdwenen  was, werd weer teruggezien. …het gekir van de tortel wordt ( weer) gehoord in het land. Er wachten nog vele bladzijden in het best wel lijvige boek… ik ga verder lezen.