Taal

 

Het is vier uur in de middag. Een sombere dag waarin weinig zonlicht is doorgedrongen en over een klein half uur is die onzichtbare zon weer verschoven achter de horizon en zal het donker worden. Nu geen gekleurde lucht door de ondergaande zon, maar een grauwgrijs wolkendek. De Kauwtjes groeperen om straks gezamenlijk hun slaapplek op te zoeken. Voordat trekken ze in een grote groep door de lucht, over de huizen en de boomtoppen. Ik zit achter het raam op zolder en zie ze omhoogvliegen en om elkaar draaien. Misschien wel vijftig, of zestig vogels met hun rustige vleugelslagen, zwenkend en in glijvlucht, draaien ze een paar rondes in de lucht. Met de kijker kijk ik in de groep om hun avonddans voor het slapengaan en er als ware met hen mee te vliegen. Deze zwarte Kauwtjes zijn gepaard en blijven dat hun leven lang, niet alleen rondom hun nest, maar waar je ze ook ziet je kunt de paartjes er zo uit halen, zelfs als ze in zo’n grote groep vliegen blijven ze dicht bij elkaar, ze trekken samen op en zijn bij elkaar. Zo trouw als een kauwtje, zou een passende uitdrukking zijn. Ook in de grote groep die voor mijn raam vliegt, zijn de paartjes te onderscheiden, twee aan twee, alsof ze de opdracht van Noach nog steeds ter harte nemen. Zo gaan ze de nacht in zoals ze ooit eens in de Ark gingen. Twee aan twee.

De Eksters die de eetbak van de hond op restjes controleren komen vaak bedrogen uit, want de hond eet de bak vaak schoon leeg. Toch komen ze iedere keer even kijken, voor het geval. Om ze dan tegemoet te komen, strooi ik dan wat hondenbrokken voor ze op het gras. Vanmorgen zag ik een Ekster in de tuin en nam wat hondenbrokken en strooide die op het gras. De Ekster kwam erop af en verdween toen direct weer uit de tuin. Het duurde niet lang of hij was weer terug, maar had een stel andere Eksters bij zich. Er waren zo een stuk of zes, misschien wel zeven Eksters  die zich te goed deden aan de brokjes. Ik heb toch sterk de indruk dat die eerste Ekster zijn soortgenoten ophaalde en de brokjes niet voor hemzelf hield, maar ze deelde met de anderen. Zo snel de Eksters in de tuin waren, toen de brokjes op waren, waren ze ook zo weer verdwenen. Mij met de indruk achterlatend dat ze het elkaar verteld hebben, dat er wat te halen was. Gesproken in een taal die door observeren verstaan kan worden. Luister en leer.