Gemis

 

De Krent op de hei is uitgedoofd. De witte gloed van de tienduizenden witte bloemetjes waaien er geleidelijk af en worden vervangen door het groen van het blad dat nu uit de knoppen komt. De jaarlijkse opwinding van de witte bloei van de Krent op de hei is weer verwelkt. De Krentenstruiken, eigenlijk zijn het boomgrote struiken, krijgen hun blad en daar waar de bloemetjes zaten groeien straks de bessen. De Tulpen in de potten die in de tuin staan met hun kleurrijke kelken op rechte stelen en samen met de knalgele Narcissen, geven kleur aan de vroege voorjaarstuin. De plukken haar die ik van het najaar bewaard heb, bij het uitborstelen van de vacht van de hond, steek ik nu in plukken in de Hedraheg en de vogels hebben er snavels vol uitgeplukt en vliegen ermee naar hun nesten. Overal in de buurt zijn nu Huismussen-, Kool- en Pimpelmeesnestje bekleed met het haar van de hond. De schalen van de eieren die we in de keuken gebruikte voor het bakken van een cake en de gebakken eitjes voor op de boterham, werden bewaard en als ik dan genoeg had, tot grit vermalen in een vijzel. Dat grit wordt dan vermengd met het vogelvoer, om zo wat extra’s voor de vogels te verschaffen om hun eitjes aan te maken, want het schijnt dat er een kalkgebrek is. Misschien kunnen we zo er een steentje aan bijdragen dat de vogels die hier op de voertafels komen wat extra kalk krijgen uit de gerecyclede eierschalen.

 

De Skimia, in de tuin is uitgegroeid tot een kleine struik en staat op de hoek van de vijver. Op dit moment staat het volop in bloei met lichtroze rechtopstaande trosjes waar een zachte geur vanaf komt. Geur en kleur dat de bijen en andere nectarliefhebbers zal aantrekken. Verleden jaar waren er Bijen en andere insecten die de struik deed zoemen. Het was lekker weer en we gingen tussen de middag met ons bordje naar buiten om lekker in het zonnetje te eten. Ooit las ik van Jac. P. Thijsse dat hij lange tijd bij een plant ging zitten om te kijken wat er allemaal gebeurde, welke insecten op die plant afkwamen. Dat leek me een goed idee en in navolging zette ik mijn stoel bij de struik en zou eens gaan bekijken wat er allemaal op de Skimia afkwam. Eén Bij scharrelde tussen de bloemetjes, een Zweefvlieg kwam even voor mijn neus hangen en nog een paar kleine kriebels die ik niet op naam kan brengen, klommen over de bloemtrosjes. Ik luisterde of ze misschien tussen de bloemen verstopt zaten, maar er klonk geen gezoem. Die ene bij vloog weg en ik hoop dat hij in de bijenkast dat bijendansje doet om te melden dat hier in mijn tuin wat te halen valt. Na een kwartier en heel af en toe een schaarse bezoeker, overviel me het gemis. Boek erbij open en daar staat toch echt dat de Skima veel Bijen aantrekt. Alsof je op een bus staat te wachten bij een buslijn die opgeheven is, kijk ik toch steeds tussen de bloemetjes of er toch nog iemand is. Zelf geen dikke Hommel, de struik staat met al zijn pracht en geur, net als ik, te wachten op iemand die niet komt. De Zon blijft schijnen maar in mijn stemming komen wolken binnendrijven, dit voelt niet goed en nu ik dit schrijf, een dag later, kijk ik naar buiten en zie de struik nog steeds eenzaam staan, een enkele Bij kruipt over de bloemen. Het is het lampje op het dashboard, een rood lampje geeft aan dat er wat mis is… wat er mis is, is wat ik mis, de Bijen op de Skimia.